தாள் கோப்பைக் குழம்பி

தூரத்துச் செம்பழுப்பு

கால் முட்டியில் அமிழ்ந்திருக்கும் 

கை

தொண்டையிலூறும் 

தாள் கோப்பைக் குழம்பி 

கண்ணாடிக்குள் மிதக்கும் 

எதிரெதிர் கண்கள் 

S7-க்காக S6-க்குள்

வந்த பயணி 

We call it சேனைக்கிழங்கு

ஒரு மதியம் இறைச்சல்களுக்கு மத்தியில் வெள்ளை நிறம் வழிந்தோடும் அலுவலகச் சிற்றுண்டியகத்தில் மேசைக்கு இருபுறமும் நாங்கள் ஏழு பேர் உணவருந்திக் கொண்டிருந்தோம். ஒருவர் ஆந்திரத்தைச் சேர்ந்தவர் ஒருவர் மலையாள வாடைத் துளியுமில்லாத மலையாளி. அன்றைக்கு உணவோடு பொறித்த சேனைக்கிழங்கும் இருந்தது, எல்லோரும் பகிர்ந்துண்ண நடுவே வைத்ததும் ஆந்திரத்தவர் கேட்டார் "வாட் இஸ் திஸ், பனானா?" 

"நோ... நாட் பனானா, ஐ டோண்ட் நோவ் த நேம் இன் இங்லீஷ்... வீ கால் ட் சேனைக்கிழங்கு" என்று சொல்லவும், இதமாக உப்பும் காரமும் தொண்டைக்குள் ஊறியதும் புன்னகைக்க ஏதுவாக இருந்தது.

"We call it சேனைக்கிழங்கு" என்று சொன்னதும் நம் தமிழ் அன்பர்களுக்குச் சிரிப்பு மேலிட்டது, இந்த மொழிக் கலப்பு அவர்களை ஏதோ செய்திருக்கிறது. சிரித்துக் கொண்டேன், But ஆனால் என்றுரையாடும் அவர்களை என்னச் சொல்ல முடியும்.

ஆந்திர நண்பர் தனக்கும் எல்லா காய்கறிகள் பெயரும் ஆங்கிலத்தில் தெரிவதில்லை என்றார் பெருந்தன்மையோடு. ஆமாம் உண்மைதான் என்று ஆமோதிக்கும் போது மலையாள நண்பர் "Elephant foot" என்று வரும் என்றார். 

உணவு வேளை இனிதே கலைந்தது!!

வடியத் தொடங்கியது

கிளியின் சொல்லில்

கிளியில்லை 

எங்கிருந்து வந்ததென்று 

திசை பார்க்கத் தோதற்ற நொடியில் 

இன்னொன்று இணைய

விருட்டென்று சாய்ந்து பறந்தன

தென்னை போல் 

ஓலை பெற்ற மரத்தின் 

குருத்தோலை நுனியிலிருந்து

வானம் வடியத் தொடங்கியது 

கனவு

நேற்றொரு தகவல்

இதற்கு முன்னொரு முறை

தோன்றிய பிறகு

பயணத்திற்காக காத்திருந்த 

முகம் மாறிப்போயிருந்த 

தாடைக்குக் கீழ் துளிர்விட்ட மயிரோடு 

காட்சியிலிருந்து அகன்றது அறியாமல்

அவளிடமிருந்து விடைபெறுதல்

மாயம்

சில ஓவியங்கள் பார்வையாளனின் கவனத்தை ஈர்த்ததும் திசை திருப்பிப் போக விடாமல் அதனுள் பயணிக்க வைக்கும். 

பாதையா அடுக்குமாடியின் சிதைந்த படிக்கட்டுகளா என்ற எண்ண ஓட்டத்திற்கு அப்பால் அங்கங்கே முட்டி நிற்கும் சுவர்களைக் கண்டு வழி தேடித் திரியும் கண்கள் சில வண்ணங்களில் களித்து நெருடல் காணாத கோடுகளில் சறுக்கி பாதாளத்தில் விழுந்து பின் சிதைவுற்ற சொற்கள் சிலவற்றைக் கொறிக்கிறது.

ஓவியர் அமல் மோகன் வரைந்த இந்த ஓவியம் முகநூலில் அவரது பக்கத்தில் காணக்கிடைத்ததும் அது மீட்டிய ஒலிகளுக்கு வெகு நேரம் செவி சாய்த்திருந்தேன், கவிதை வாசிப்புப் போலிருந்தது.

அறம் செய்ய விரும்பு

 அறம் செய்ய விரும்பு

என்றாள்

யாருக்கு எது அறம் 

யாருக்கு யார் சொல்வது

அறம் 

குயிலுக்கும் காக்கைக்கும்

எது அறம்

அறம் தேடியலைந்து

தொலைந்து போனத் தண்ணீரின்

வழித்தோன்றல்

சலசலத்துப் போனது

உருவிலியொன்று முணுமுணுத்தது 

அறம் செய்ய விரும்பு 

என்று 

வலசைப் பறவை

கம்பிக் கதவுகளின் பின் 

பக்கம் நகராமல் 

தேங்கியப் புத்தகம்

எதிர்ச்சுவற்றில் புன்னகை சிந்தும் நினைவஞ்சலி சுவரொட்டிக் கிழவி 

பாத்திரம் உருட்டி 

எக்காளமிடும் 

புதுமனைப் புகா வீட்டில் 

புகுந்த 

வலசைப் பறவை

அதனதன் போக்கில்

யாருக்காக

மழை

யாருக்காக

வேனல்

யாருக்காக

பனி

யாருக்காக

புழுதி

அதனதன் போக்கில்

பெய்கிறது

காய்கிறது

பொழிகிறது

பறக்கிறது 

அதன் போக்கில்

இந்தப் பிண்டம் 

தொடரியிலிருந்து

தலைக்கு அடை கொடுத்த

கைக்குக் கீழே நகரும்

கரப்பான்.

சாளரத்திற்கு வெளியே

கரைந்து கொண்டிருக்கும்

நிலவு.

ஒன்றாம் இரண்டாம்

நடைமேடைக் கிடையில்

பெண் காவல்.

சாயாங் டீயாங்

ஒலி நடுவே

தும்மலிடும் பொடியிட்ட

மூக்கு.

காற்றுக்கு வழி காட்டும்

மூன்றாவது 

நடைமேடைத் தண்டவாளம்.

புரட்டிப் பார்க்க

சில பக்கங்கள் கைகளில்

***

இரும்புச் சக்கரத்திற்குப் பதில்

லாரி பைதாவை மாட்டி

சாலையில் ஓட விடலாமா

என்று தன் அப்பாவிடம் வினவியச் சிறுவனை

கடையநல்லூரில் தொலைத்துவிட்டேன்