முதல்கதையை வாசிக்கத் துவங்கும் போது அரியலூர் பேருந்து நிலையத்தில் இறங்கி நிற்கும் அயலூர்காரன் போல சிறிது விழித்ததை மறுக்க இயலாது. ஒழுங்கை என்ற வார்த்தை எனக்கு அ.முத்துலிங்கம் எழுதிய அக்கா சிறுகதைத் தொகுப்பை நினைவுபடுத்தியது அன்றுதான் அவ்வார்தை அறிமுகம் நிகழ்ந்தது.
பால்யத்திலிருந்து பதின்மம் தொடங்கி இன்றுவரை மனக்குகை இருட்டுக்குள் ஒழிந்துகிடக்கும் நினைவுகளை தன் கதைமொழி வழி வெளிச்சத்திற்கு இழுத்து வந்திருக்கிறார் அரசன். ஒன்றிரண்டைத் தவிர ஏனைய கதைகள் மரணத்தையும் காமத்தையும் தழுவியே பேசப்பட்டிருக்கின்றன. இது திட்டமிட்டு எழுதியதா இல்லை எழுத்தின் போக்கில் அமைந்ததா என்று தெரியவில்லை. மனிதர்கள் இப்படித்தான் வாழ்ந்து கழிக்கிறார்களோ.
முதலில் கூறியது போல அயலூர்காரனாகவே கதைகளை வாசித்தேன். அரியலூர்வாசியோடு பழகியிருந்தால் வாசிப்பின் பொழுதில் வழக்கு மொழி இன்னும் சுவையை எட்டியிருக்கும். புத்தகம் நம் புது நண்பராகிப்போவது இப்படித்தான் நிகழ்ந்துவிடுகின்றது.
நலுவன் கதை தமிழ் சினிமாத்தனத்தை தன்மீது அப்பிக்கொண்டதை ஊகிக்க முடிந்தது. நாராயணனின் பண்ணையார் குணம், அவனால் பாதிப்படையும் பெண்ணின் மீது களவு பழி சுமத்துதல்.
அரசனுக்கு இது முதல் புத்தகம். இணையத்தின் வழி கரைசேரா அலைகள் வலைப்பக்கத்தில் எழுதிவரும் அன்பர். இவரின் மொழிவளம் இன்னும் சிறக்கட்டும். வாழ்த்துவோம் மொழி செழிக்கட்டும்.
