வாசிப்பையும் வாசிப்பதையும் பற்றி பேசப்பேச ஆற்று மணற்பரப்பில் முழங்கை அளவு ஆழத்தில் நீர் சொரிவது போல உள்ளத்தில் உணர்வுகள் தீண்டப்படுகின்றது. கதைகளை வாசிக்கும் முன்னரே ஒரு சில எழுத்தாளர்களை பற்றி அவர்களின் பேட்டி வாயிலாக அறிந்து கொண்டதுண்டு இந்தவகையில் அறிமுகமான ஆளுமை நாஞ்சில் நாடன். இவருடைய எழுத்துக்களை வாசிக்கத் தொடங்கிய போது அவருக்குள் எழுபதுகளில் அடித்த பம்பாய் காற்று இரண்டாயிரத்தின் துவக்கத்தில் என் மீதடித்த மும்பைக் காற்றினை எந்த முன்னறிவிப்புமின்றி மீண்டும் மீண்டும் வீசச் செய்கிறது.
மிதவை என்றொரு புதினம். மும்பையின் மின்சாரத் தொடர்வண்டியின் இருக்கையில் அமர்த்தியும் ஆள் குறைந்த இரவில் அதன் வாயில் கம்பில் கைபிடித்து காற்றோடு முட்டிக்கொண்டு செய்யும் பயணத்தையும், நெருக்கித்தள்ளும் மனிதர்களையும், தொடர்வண்டி தளவாடங்களையும் மறுமுறை எனக்குள் நானே இந்த எழுத்துக்கள் கொண்டு எழுதிக்கொள்ள வரைந்துகொள்ள இயன்றது.
மழை வெள்ளத்தில் கரைந்து போகாமல் நனைந்து மிதந்த நூல்களில் மிதவை மிகவுவப்பானது. இன்றும் பூஞ்சை மணக்க என்னோடு இருக்கிறது ஊழிக்காலத்தின் வாடை போல.
உயிர் எழுத்து வெளியிட்டிருக்கும் இவரது சிறுகதை தொகுப்பு வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.
எல்லோரும் ஒரே வாழ்க்கையைத்தான் வாழ்கின்றோம் இல்லை வாழ்ந்து தொலைக்கின்றோம். இது எவ்வளவு அப்பட்டமான உண்மை.
