கலை வாசிப்பின் தொகுப்பு

கலை என்றால் என்ன அதில் அழகியலின் வடிவம் எது என்ற தேடல் போக்கு இந்த வாரங்களில் வியாபித்து நிற்கிறது. எங்கிருந்து தொடங்குவது என்பது பெருத்த கேள்விக் குறியாக மறித்து நிற்கையில் அலமாரியில் ஒழிந்து கொண்டிருந்த “Contemporary Art in India The Perspective” எனும் நூல் கையில் சிக்கியது. மேற்குலகை அடிப்படையாகக் கொண்டு நாம் வழும் சூழலின் கலைகளை புரிந்து கொள்ள இயலுமா எனும் கேள்வி எழுந்தபோது இந்தியக் கலைகளைப் பற்றி முதலில் வாசிக்கலாம் எனும் எண்ணம் மேலோங்கியது.

இவ்வெண்ணம் ஏற்பட தொடர்ந்த சிதறலான வாசிப்பும் ஒரு காரணம், ஜூன் மாத தடம் இதழில் கலை விமர்சகர் இந்திரன் எழுதிய தமிழ் அழகியல் எனும் கட்டுரை இந்திய தமிழக கலைகளை நோக்கிச் செல்ல உத்வேகம் கொடுத்தது. அதுபோலவே உற்சாகத்தையும் ஒரு பாதையையும் விளங்கச் செய்த, மேற்சொன்ன புத்தகத்தில் வரும் ஒரு பெயர் ஆன்ந்த கெண்டிஷ் குமாரசாமி. இதற்கு முன்னர் “அச்சப்படத் தேவையில்லை” எனும் புத்தகத்தில் குமாரசாமி அவர்களை பற்றிய கட்டுரை ஒன்றை வாசிக்கும் போது எனது தேடலுக்கான ஒரு புள்ளியொன்று காணக் கிடைத்திருப்பதாகத் தோன்றியது. மீண்டுமொருமுறை அக்கட்டுரையை வாசித்துப் பார்த்தேன். அத்தோடு அவரது நூல்கள் இரண்டை பதிவிறக்கம் செய்திருக்கிறேன். வாசிக்க வேண்டும்.

ஒன்றைப் பற்றிய புரிதல் இல்லாமல் அதனை ரசித்துவிட இயலுமா என்றால் இல்லை என்று சொல்ல இயலும். புரிதல் இல்லாமல் போனால் ஒன்று எப்படிச் செதுக்கியிருக்கிறான் பார் என்ற பிரம்மிப்பிலேயே விலகிச் செல்ல நேரிடும். இரண்டாவது வெறுத்து ஒதுக்கும் மனப்பான்மை இதற்குப் பின்னால் இருப்பது தனக்கு தெரியாதது ஒன்றுமில்லை என்ற அறியாமை போக்கு. மூன்றாவது சிற்பமோ ஒவியமோ வழிபாட்டுக்குரியதாக மாறும் போதும் கலையும் அது அதுவாக இருப்பதில்லை.

இரு மாதத்திற்கு முன்னர் மீனாட்சியம்மன் கோவிலுக்குச் சென்றிருந்த போது அங்குள்ள சிற்பங்களை நுட்பமாக நோக்கச் செய்த்தற்கு “சிற்பம் தொன்ம்ம்” நூல் வாசிப்பு மிக முக்கிய காரணம். அதேபோல் ஓவியங்களை ரசிக்க அதன் வரலாற்றை விளங்கிக் கொள்ள படியாக இருக்கும் பனுவல் “தமிழக் ஒவிய வரலாறு”. கசடுகள் கவிந்த மனதை, சூழலையும் மனிதனையும் கலையாக ரசிக்கச் செய்ததற்கு இச்சில ஆண்டு வாசிப்புகள் மிகமிக அடிப்படை. தேடலின்றி அமையாது வாசிப்பு, தொடர்ந்து தேடுவேன். ஓவியம் சிற்பம் சார்ந்த புனைவுகளையும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன். வாசிப்போம்.