The Whiskey Whispered - Short stories

ஒரு சிறுகதை அளவிலும் கருவிலும் வெளிப்படும் விதத்தில் அடுத்த கட்ட உரையாடலுக்குள் நுழையும், அவ்வாறு புகாமல் விலகிப் போகும் கதைகள் காகிதத்தில் எழுத்தாக மட்டுமே உறைந்து போகும். எழுத்தாளர் அமல் மோகன் அவர்களுடைய "The Whiskey Whispered" ஆங்கிலச் சிறுகதைத் தொகுப்பிலுள்ள முதல் கதையினை மற்ற கதைகளுக்கு பிறகே வாசித்தேன். நினைவுகளில் கரைந்து உருகும் கதைகளில் இந்த "Meraki" வலிகளையும் சொற்களற்ற காற்று வெளியையும் நம்முள் கடத்துகிறது.

குறிப்பிட்ட நிலையான காதல் என்றொன்று இல்லை என்பதை நிரூபிக்கும் கதைப் போக்கு இந்த தொகுப்பின் ஒட்டுமொத்தக் கருவாக பிணைந்திருக்கிறது என்று சொல்லலாம். அதே போல ஒவ்வொரு கதையும் அடுத்த கட்ட வாசிப்புக்குள் நம்மை இயல்பாக நகர்த்துவதை தவிர்க்க இயலாது.

 தற்கால வாழ்வு என்பது பெரும் வினாக்களோடு போராடுவது, கடந்த காலங்களில் வழி மாறிய காட்சிகளை மறு உருவாக்கம் செய்து கொள்வது எனப்  பொருந்தா வெளியில் உணர்வுகளைத் தேடித் திரியும் அகதியாக நிற்கிறோமா. இன்னாருக்கு இந்த உணர்வு மட்டும் என்று கட்டமைக்கப்படாத பிரபஞ்சத்திலும் கட்டமைக்கப்பட்ட சமூகத்திலும் வாழ்வதா வாழ்க்கை. ஒரு உயிர் மற்றொன்றுடன் பொருந்தும் நோக்கில் பற்றிக் கொள்ள பிடி தேடும் கொடி போலத் தான் படைக்கப் பட்டிருக்கிறதா என அடுத்தடுத்து விடை தேடும் முடிச்சிகளைக் கொண்ட கதைகள். ஒரு உயிர் மற்றொன்றுடன் எதனால் ஈர்க்கப் படுகிறது எந்த புள்ளியில் அது விலகிப் போகிறது. சாதி மதம் பார்க்காமல் வாழத் தெரிந்தவனுக்குள் நிறமும் உருவமும் எப்படி குரோதத்தை விதைக்கிறது.

"Girl on the other end" கதையில் தொலைபேசி உரையாடல் குரலில் அவனது பழைய காதலியின் சாயலை உணரும் பெண்ணின் உருவம் பற்றி முதலில் எந்த விவரிப்பும் இன்றி அவர்களின் சந்திப்பின் போது சொல்லப்படும் அவளின் உருவமும் நிறமும் கதையின் போக்கிற்கு ஏற்ற வடிவத்தில் அமைந்துள்ளது.

ஆண்களுக்கு அழுகையை வெளிப்படுத்த உரிய சூழல் நம்மிடம் இல்லை என்றே எண்ணத் தோன்றுகிறது. அன்பிற்காக ஏங்கி அழும் ஆண்கள் கதையில் கலந்திருக்கிறார்கள். மகிழ்ச்சியாக இல்லாதிருப்பதில் மகிழ்ச்சி எனும் கூற்றை முன்வைக்கும் "Director's cut" கதையில் மகிழ்வை வெளிப்படுத்தும் ஓவியத்தை வரையச் சொல்லும் பெண்ணைப் பற்றிய தனது திரைக்கதையில் இறுக்கமான காட்சியில் தனது திரைப்படத்தை முடிப்பது கூற்றை மெய்ப்பிக்கும் தளம்.